Shuttlen in bike-mekka: Finale Ligure

We gaan naar Tahiti! Op twaalf uur rijden van Nederland. Camping Tahiti, welteverstaan. Middenin bike-mekka Finale Ligure (Italië) ligt ons verblijf voor de komende 5 dagen. We rijden een nachtje door om al direct om 09.30 uur op onze bikes te kunnen zitten. En even ontdooien op de trails blijkt een goede keuze…

Finale Ligure is bekend als laatste EWS-wedstrijd van het seizoen. Afgelopen seizoen (2017) sleepte Sam Hill hier de titel van Enduro World Series champion binnen. Op zijn endurobike met 165mm achter en 170mm veerweg voor zagen we hem over de trails vliegen. Welke bike zullen wij meenemen? Full-on downhillbike, endurobike of een hardtail? Als we eenmaal in Finale Ligure zijn, blijkt de keuze duidelijk: één met zoveel mogelijk veerweg. We gaan namelijk 3 dagen shuttlen met Bike & Sun.

Choose your weapon

En die veerweg ga je gebruiken! De trails zijn ruig en rotsig. Onze opwarm-trail die we op dag 1 (zelf vier keer klimmen en dalen) is de Briga Right en Briga Left trail, die uitkomt in het dorp. Gemakkelijk te vinden (via Trailforks), maar het gebied heeft zóvéél meer areas. Die kunnen we nauwelijks allemaal fietsend bereiken: bijvoorbeeld Melogno, Nato Base en Le Manie.

Shuttle-dag 1

Op dag 2 staat gids Matteo al om 09.00 uur op ons te wachten voor de eerste (private) shuttle-dag. We starten direct lekker hoog, bij de Rollercoaster trail. Niet hoger dan dat, want boven de 1.000 meter ligt nog sneeuw (eind maart).

Het verwachtingspatroon en het ‘jargon’ van Matteo is direct duidelijk: “an easy trail”, is er een met halve-meter drops en bezaaid met stenen. En “don’t break on the black rock” betekent: absoluut vermijden! Maar dit is wel genieten, zeg.

Beneden aangekomen staat onze shuttle weer klaar om ons snel en behendig over de smalle wegen weer naar boven te manoeuvreren. We starten nog een keer bij hetzelfde punt. Finale Ligure zou Finale Ligure niet zijn, als er op dit punt niet nóg meer trails te vinden zouden zijn. Dus bovenaan schieten we een andere trail in. Wat steiler dan hiervoor. We rijden Toboga, Cacciatore, Kill Bill #1 en de prachtige Madonna della Guardia – vernoemd naar de kerk op de heuvel. We bidden dat we de genadeloze rockgarden goed doorkomen.

Tijd voor lunch! Vergis je niet bij het eerste bord: een heerlijke pasta is slechts het voorgerecht. En we zijn pas weer klaar voor de volgende ‘beating’ na een ferme espresso. De focus is terug! Klaar voor de flowy Ingegnere. Daarna blijven we op een kleinere heuvel voor nog 3 afdalingen, waaronder Little Champery. Zoveel runs hadden we absoluut nooit kunnen doen zonder gids en shuttle!

Shuttle-dag 2

Onze prive-shuttle van vandaag heeft maar liefst 2 gidsen: eigenaar Luca en gids Matteo. Die laatste kennen we inmiddels goed. Met een guitige lach en samen gedrukte wangen onder zijn fullface helm, als we weer eens stoked bij het einde van de trail komen. Luca is er vandaag bij om ons de trails langs de kust te tonen. Het belooft een zonnige dag te worden, dus we zullen de hele dag getrakteerd worden op uitzichten over de Middellandse zee.

En dat klopt! We rijden tot twee keer toe over een mooie ‘ridgeline’ met aan beide kanten droge trails met losse rotsen en onderaan de zee. Hier wordt veel minder gereden, zelfs op de drukste dag van het jaar (het voorjaar en najaar zijn hier hoogseizoen). De trails hebben zelfs nog geen naam.

Dat is anders in de middag: na een lunch op een bikers-camping starten we aan de Womens DH. Deze trail ligt (logisch) naast de Mens DH. Als je Googled op Finale Ligure, dan is dít de foto die je vindt van deze bike-bestemming. Droog, open, ruig en with a view.

Shuttle-dag 3

De laatste bike-dag, en dus stelt Matteo voor om terug te keren naar wat trails voor de voorgaande dagen, zodat we ze echt kunnen shredden. En wat blijkt? De trails vanaf Nato Base (Madre Nature en H Trail) zijn nu wel toegankelijk. De afgelopen dagen hebben de trailbuilders er nog wat werk verricht en we zijn de eerste die deze trail dit seizoen rijden. Glad van de vochtige lucht en mist, maar absolute fun om te rijden.

Matteo legt ons uit dat de mist en miezerregen de slechtste weerconditie is in Finale Ligure: de stenen zitten altijd onder een laagje stof. Komt er een natte laag op van mist of miezer dat verandert dat in de supergladde toplaag. Rockgardens zijn daarom beter te rijden bij harde regen (dat spoelt het stof eraf), dan bij motregen.

We durven meer trails op high speed te rijden. Wellicht ook een beetje geïnspireerd door Matteo en EWS-rijder Jonas Bähler, die vandaag met een clubje met ons meerijdt.

We zien uit naar de Legnaia trail, die we op de eerste shuttledag al reden. We dachten dat die flowy was, maar na 3 dagen in Finale Ligure blijkt het toch echt zwaar voor de armen en benen en harken we door de red rocks.

Check hier onze video: A Road Trip To Finale Ligure

Komen we terug?

We kennen trailhunters die ieder jaar hun ‘zomer-bikeseizoen’ afsluiten in Finale Ligure. En dat voornemen klinkt erg goed! De gaafste trails die je kan bedenken, dikke endurobikes op iedere straathoek, professionele guides en shuttles, goede accommodatie en niet te vergeten lekker eten!

En de schade (naast de standaard krassen op onze scheenbenen) van een ruig Finale Ligure valt nog te overzien:

• 2 lekke banden

• afgebroken derailleur

• vastgelopen ketting in de chainguide

• losgelopen rockerlink-lagers

• losgelopen crank-bladboutjes

• en een centimeter speling op het achterwiel