Team Enduro Davos

Al weer ruim een jaar geleden zijn we begonnen aan onze reis om beter te worden, veel beter! Samen met OER-MTB zijn we een trainingsschema aangegaan. Deze week gaan we er achter komen of we progressie hebben gemaakt. Tuurlijk weten we al dat we beter zijn geworden maar de Enduro Team in Davos is het moment dat we echt willen knallen en beter willen presteren dan vorig jaar.

Je zou dus kunnen zeggen dat we al een jaar in training zijn en dit is het moment om te laten zien dat we gegroeid zijn. De Enduro Team in Davos wordt gehouden van 1 september t/m 3 september 2022. 3 dagen, 11 stages in een fantastische omgeving, 180 teams in verschillende categorieën en een mega goede sfeer maken dat wij elk jaar wee terug willen naar dit evenement.

Zo goed als onze mentale en fysieke voorbereiding is geweest, in samenwerking met OER-MTB, zo slecht gaat het de voorbereiding van het materiaal bij Nico. Door autopech in Frankrijk is hij genoodzaakt om de camper inclusief fietsen achter te laten. Ergens nog een klein beetje hoop dat alles weer op tijd terug komt maar dat blijkt al snel valse hoop te zijn. Na een mailtje naar de organisatie van Enduro Team kan ik via Bike Academy een Mondraker Superfoxy lenen. Wat een opluchting! Nico kan in ieder geval fietsen en de Superfoxy is ook niet de minste fiets, maar wat zal ik mijn Specialized Stumpjumper Evo missen.. 🙁 En dankzij Specialized hoef ik niet in mijn onderbroek naar beneden maar in een mooi setje kleding. 🙂 Thanks again Specialized en Bike Academy.

Dat geregeld. We kunnen gaan! Na een regenachtige rit komen we op tijd aan in Davos, plekje op de event camping veilig stellen en op naar Bike Academy om de Mondraker op te halen. Deze stond al netjes op mij te wachten, ondanks dat ze normaal niet aan wedstrijdrijders verhuren kon ik toch de deur uit met een bike, da’s nog eens goeie service!

Alle foto’s zijn van: http://www.alphafoto.com

Aftanken en naar bed

Nu eerst maar eens een biertje ter voorbereiding voor morgen. We zouden Trail-Addicts niet zijn zonder goede voorbereiding natuurlijk. 😉

Ook dit jaar zijn er weer een hoop bekende flatlanders in Davos. Gezellig! Donderdag begint de race en moeten we onze timers activeren, dat geeft ons mooi wat tijd om nog wat runs te doen om er in te komen voordat het echte werk begint. Samen met Mike (rijdt met ons team mee), de Echte(r) Men (Dennis en Paul, die we kennen uit NL) en NoOrdinary Life (Jessica van MTB Verbier en Debbie) gaan we in de ochtend met de lift naar boven om even wat oefenruns te maken.

Onze Bram is er dit jaar niet bij, want hij is thuis in afwachting van de geboorte van zijn kindje.

Tijd om in te checken en aan de race te beginnen!

We dachten rustig te beginnen vandaag met slechts twee stages, maar die behelsen toch nog 36 km met daarin nog een fijne 600 hm klimmen. Wordt dus toch behoorlijk afzien vandaag.

Stage 1: Chörbschhorn Trail / 3,96 km / 20 m hoogte / 650 m

De start van stage 1 is daar waar we vorig jaar mis gingen (toen was het overigens niet stage 1). We wachten bij de start in een soort van maanlandschap en vanaf de start knal je een smal pad in met hier en daar kleine tegenklimmetjes. Eenmaal op de bergkam kun je even van het uitzicht genieten voordat je je weer volledig op het pad moet richten, want nu moet je korte steile passages en krappe haarspeldbochten de baas zijn. De trail wordt steeds meer flowy, de berms bieden veel grip in de bochten en de rotsen in de trail nodigen uit om over te springen. Het is een echter een behoorlijk eind tot de finish op de Staffelalp…

Eenmaal beneden is het tijd voor de eerste high five van de ENDURO TEAM 2022!

Rik: Man man man wat was het harken, een jaar training leek niks te doen. Pijn in de handen, heel veel pijn. Een goed begin is het halve werk. Helaas zat het glas half leeg. De laatste lootjes wogen zwaar heel zwaar. Nico is allang beneden en ik sukkel er achteraan. Slechte start helaas….

Nico: Gek genoeg kon ik mij deze trail nog wel redelijk herinneren van vorig jaar. In tegenstelling tot Rik zat ik lekker op de fiets en had ik juist wel het idee dat de trainingen hebben geholpen. Ondanks dat dit de, zo goed als, eerste afdaling in de Alpen is dit jaar gaan de bochtjes soepeler, mijn houding is beter (althans dat denk ik) en ik ga harder naar beneden.

De transfer naar etappe 2 loopt via de Frauentobel Trail, vanwaar je redelijk relaxed naar de Rinnerhorn Bahn kunt rollen.

Stage 2: Äbirügg – Sertig / 3,4 km / 38 m hoogte / 229 m

De stage begint hoog-Alpine-achtig, grote rotsen, wortels en losse stenen blokkeren de weg naar de beste tijd, jij en je teamgenoot kunnen in deze etappe veel tijd goedmaken met tactiek, de beste lijnen resulteren in de beste tijd hier.
De tweede helft van de etappe eist alles van je, gladde wortels, smalle bruggen zijn je grootste vijanden in de jacht naar de beste tijd.

Rik: Ook stage 2 is harken. Waar het aan ligt? Geen idee! Kom niet lekker in de flow. Dit is meer een XC-stage maar bij de eerste aanzet zitten de benen vol. Oke morgen beter eten tussen de stages. Op naar het bier en deze vergeten lijkt de beste en enige optie te zijn!

Nico: Zoals hierboven al beschreven kunnen we in deze stage veel tijd goed maken. Maar ondanks de training is een XC (:-)) stage nog niet voor ons weggelegd. Ik ga er wel soepeler doorheen dan vorig jaar en de benen voelen goed maar hier kunnen we meer uit halen. Deze dag is niet de dag van Rik en dat laat ik hem uiteraard merken zoals een goede teamgenoot dat doet. Maarrr morgen nieuwe kansen…

Dag 2: Vrijdag / 4 etappes / 43,6 km / 1000 m hoogte / 2700 m (excl. bergbanen)

Vanaf 8 uur ‘s ochtends starten de teams met de snelste tijden van gisteren aan de vier stages van vandaag. Vanaf de start in Bolgen gaan secties 1 en 2 van de Parsenn Bahn naar de Weissfluhjoch.

Op de top heb je nog maar een paar meter naar de start van de eerste stage van de Parsennfurgga.

Rik: Nieuwe dag, nieuwe kansen. Wederom spelen mijn handen op, iets wat ik normaal nooit heb ook niet in de onderarmen. Er moet iets verkeerd zijn maar wat kan ik nog niet helemaal plaatsen. Na al die jaren fietsen is het te stom voor woorden want het probleem had ik nu allang moeten herkennen…. Maar daarover later meer 😉

Stage 3: Parsennfurgga / 2,48 km / 21 m hoogte / 360 m

Vanaf het begin op het grindpad knal je net als stage 1 rechtdoor het smalle pad in, dat nauw door de glooiende flank kronkelt, stenen blijven in de weg leggen waar je vol met de pedalen hard en lomp tegen aan kan rijden, opletten dus. Steile afdalingen worden afgewisseld met snelle passages voordat de trail een paar meter omhoog klimt naar de Parsennfurgga. Zodra de Furgga is bereikt, ga je op een alpine singletrail naar de finish

Rik: Gelukkig iets beter gereden, deze stage was minder highspeed maar meer technisch. Toch lang niet de tijd die ik vorig jaar reedt. Ontevreden! Hold my beer!

Nico: Tja, lekker begin van de dag hoor! Maar misschien moet ik wat meer rekening houden met mijn team en Rik op sleeptouw nemen. Hij zit er niet lekker in en wellicht kan ik hem mee trekken!

Stage 4: Cälbersäss / 2,69 km / 11 m hoogteverschil / 379 m

Hoog alpine en steil, de Chälbersäss maakt ook dit jaar weer deel uit van het Enduro Team.
De stage begint makkelijk in het bovenste gedeelte, voordat haarspeldbochten en technische secties een echte uitdaging gaan vormen

Rik: Gefrustreerd kijkend hoe Nico wederom plankgas bij mij wegrijdt….

Nico: Ok, dat meer aan het team denken is dus niet gelukt. Op het moment dat ik hoor “Stage is yours” ga ik volgas en wil ik een goeie tijd neer zetten. En daarbij komt dat achterom kijken ook niet echt een optie is…

Bij het middenstation Gotschnaboden pakken we de trein tot aan de Gotschnagrat.

Stage 5: Signaltrail / 3,19 km / 9 m hoogte / 567 m

Voor de lunch is de volledige aandacht vereist, de Signal Trail met zijn twee rockgardens is een absoluut hoogtepunt voor alle endurorijders. De flow na de start wordt gevolgd door de lastige stenen trappen, waardoor er weinig tijd overblijft om van het panorama te genieten. Bij de Schwarzseealp wacht een wortelbos vol verrassingen.

Rik: Ondanks dat de technische passages iets beter gaan begin ik toch minder het probleem bij mijzelf te zoeken. Op de rockgardens valt mijn fiets volledige stil en controle is amper te verkrijgen. Er is iets! Na vorige jaren met veel materiaal pech te maken te hebben gehad is er tot op heden niks kapot gegaan. Toch klopt er iets niet!

Nico: Wat mij betreft de aller mooiste stage van alle drie de dagen! De omschrijving van de trail heeft het over twee rockgardens maar voor ons is het hele middenstuk één rockgarden. Daar waar ik vorig jaar stil viel knalde ik dit jaar alles door, mede geholpen door Paul en Dennis doordat ik dezelfde lijn kon aanhouden waar zij soepel doorheen gingen en een andere kon kiezen daar waar ze stil kwamen te staan. Wat is dit een vette stage!!

Stage 6: Jacki – Sertig / 3,2 km / 9 hm / 567 m

Rotsachtig, het pad slingert aanvankelijk in een geul langs de helling, kleine sprongen en stroomovergangen en korte klimmetjes zorgen altijd voor verrassingen. Het nieuwe parcours verliest in het onderste deel volledig zijn stenige, technische karakter, vloeiende bochten en kleine sprongen zorgen voor veel plezier op de laatste etappe van de tweede racedag.

Rik: Na veel gehark en de handen weer helemaal stuk halverwege besluit ik rustig aan te doen. Dat gaat beter maar flow is nergens te vinden. Eenmaal beneden komt de konijn uit de hoed: “Euhm Rik je hebt na deze stage slechts 3cm van je voorvork gebruikt”. Helemaal stuk kijk ik geërgerd naar de rode ring om mijn linker stanchion en inderdaad die staat nog erg laag en het grootste gedeelte is niet gebruikt.

Terug naar de camping net naast de stage checken we de luchtdruk in de vork. Veel te vol! Gek. Voller dan dat ik hem ooit zelf zou instellen. Wat bleek, de vork is volledig vacuüm getrokken. Naar meerdere malen de vork helemaal leeg te halen komen we na veel gedoe eindelijk op een vork die weer inveert. Mijzelf voor de harses slaand na twee dagen irritatie is er dus toch hoop! We staan inmiddels 35ste in de 77plus categorie (noot: 77 moet minimaal de opgetelde leeftijd van de twee teamleden zijn). Niet al te best dus….

Nico: Redelijk balend dat we niet de tijd kunnen rijden die we zouden willen, maar vooral ook omdat Rik niet lekker op de fiets zit… Nee hoor, ik baal echt van de tijd. Maar zoals Rik al beschrijft hebben we twee dagen weggegooid qua tijd omdat hij zijn materiaal niet checkt… Niet dat ikzelf ook maar ergens naar heb gekeken toen ik de leenfiets ophaalde, maar daar gaat het nu niet over. Jammer dat Rik eerder aan zichzelf gaat twijfelen dan aan het materiaal. Wat op zich nog nooit is voorgekomen… Maar morgen dus een inhaalslag

Dag 3: Zaterdag / 5 etappes / 39,8 km / 542 hoogtemeters / 4080 tm (excl. bergbanen)

Vanaf 8 uur ‘s ochtends beginnen de snelste teams van gisteren aan de vijf etappes van de racedag van vandaag. Vanaf het begin bij Bolgen gaan we weer naar de Parsenn Bahn en met secties 1 en 2 tot aan de Weissfluhjoch.

Stage 7: Totaal / 2,3 km / 2 hm / 350 tm

De stage leidt volledig door het maanlandschap van de Totalphorn, naar de Parsennhütte.

Rik: Het regent vandaag volle bak! Alles is nat, dat word slip and slide! Mijn voorvork nog eens checken en gelukkig die veert nog als nieuw. Vandaag de speciale pomp in mijn tas meegenomen voor het geval hij weer vacuüm trekt. De trail in vliegen en GENIETEN!! Ja Nico is nog steeds sneller, maar dat wisten we. Toch houdt ik ze inzicht. Flowend naar beneden glijden en lachen, zo hoort het te zijn 🙂 Dit voelt gewoon lekker!

Nico: Alle hoop op Rik vandaag.. hahaha! Voor dag 3 hebben we met Paul en Dennis afgesproken om samen te rijden dus niet met z’n 3-en maar we gaan de stages in met z’n 5-en. Mike rijdt ook immers nog steeds lekker mee, al zij het als eenmans-team. 🙂

Stage 8: Grünsee 3,2 km / 9 hm / 434 m

Het pad slingert door het maanachtige grindlandschap onder de imposante Weissfluh-top. Losse rotsen en vooruitstekende rotsen kunnen de dag binnen enkele seconden beëindigen, dus uiterste voorzichtigheid is hier geboden. Het pad buigt al snel naar links en loopt nu door groene weiden, met vlakke bochten en leembodem.
Na een paar korte beklimmingen bereik je de steile en technische afdaling naar Grünsee. Nog maar een paar meter te gaan!

Rik: Een lange stage voor de boeg. We rijden samen op met Paul en Dennis, twee snelle jongens. Dat is lekker voor Nico om aan op te trekken, voor mij maar één doel: Zo hard mogelijk en zo lang mogelijk die gasten in het vizier houden. We zijn vandaag tussen de snelle jongens gestart. Vandaag worden word ik niet meer ingehaald! Net over de helling zie ik halverwege Paul nog rijden, lekker!! Dat geeft een boost met energie zeg, heerlijk. We bolderen over de weides met diepe geulen en racen naar de finish van deze lange stage. Geen last van de handen meer en terwijl Paul, Nico en Dennis nog onderaan de finish uitrollen kom ik er al!

Nico: We rolden al wel een tijdje uit 🙂 maar het verschil ten opzichte van de eerste twee dagen is immens!

Stage 9: Ranggbüel – Schifer / 2.46 km / 17 hm / 338 tm

Achter de struiken bij start 9 is er een trail die het allemaal heeft, de steile bocht in de kreek en de beklimming van de kreek terug naar het pad zijn iets voor de rijtechniekfetisjisten onder ons. Dan leidt een stenig pad naar de alp, soms nat en glibberig, soms droog en los. Vanaf daar gaat het na een korte sprint over grind terug het pad af naar Schifer. Het pad is deels met hout beplankt en voert door beekjes en weilanden, kleine tegenklimmetjes worden afgewisseld met vloeiende passages.

Rik: We hobbelen lekker door en ook hier is de pace lekker vol te houden. Switchbacks behoeven nog aandacht, dat is dus iets om komend jaar veel op te focussen.

Stage 10: Meierhof Tälli / 3,84 km / 3 hm / 642 m

Vanaf de start volgt de stage eerst hetzelfde parcours als stage 7, gaat dan rechtsaf bij restaurant Totalp en leidt naar de Meierhof Tälli. Soms technisch, soms losjes, dan weer snel op de skipiste. Zodra je het bovenste gedeelte achter de rug hebt, slingert het pad met lastige bochten naar de finish.

Rik: De een-na-laatste stage, eentje die we al kennen echter is de start verlegd. Er zitten hier heel veel snelle passage in en dat is vliegen, remmen los en gaan. Het tweede stuk trakteert je op veel switchbacks en grote rotsen en stenen. De voorvork doet nog heerlijk zijn werk. Mike zit achter mij en we kunnen onszelf aan elkaar meten. Voor mij is het duidelijk waar mijn verbeter punten zijn. Soms te voorzichtig op onoverzichtelijke stukken en wederom de switchbacks. Ondanks dat zijn die 3 andere gasten niet zo gek ver voor ons geëindigd. Dit was LEKKER!

Stage 11: C Hügeli Bahn / 2,64 km / 0 hm / 364 m

Het parcours van C Hügeli heeft geen uitleg nodig, maar de tamme flowtrail wordt al snel een inspannende uitdaging tijdens de race.

De finish! Het zit er weer op voor dit jaar, nog een paar biertjes meepakken om te vieren dat we weer heel naar huis kunnen. 🙂

Rik: LEKKERRRR! De laatste stage is niet moeilijk veel bikepark’ish en Mike rijdt al coachend achter mij. Mike heeft veel bikepark gereden en rijdt al roepend achter mij aan. REMMEN! REMMEN LOS! En zo door de laatst stage. We stonden dus 35ste na dag 2. We eindigen 27ste, maar liefst 8 plaatsen opgeschoven. Balen enerzijds waarom ik niet eerder gewoon even goed heb gekeken waar het vandaan kwam, anderzijds geeft dit weer dat het OER-MTB-programma heeft gewerkt. Sneller en sterker, volgend jaar nieuwe kansen maar met een volledig werkende fiets (hoop ik).

Nico: BAM! We zijn weer heel beneden en hebben drie super toffe dagen gehad! Beetje balen van de voorvork van Rik en het ontbreken van mijn eigen fiets maar het was weer fijn! En zoals Rik zegt; het OER-MTB-programma werkt echt! We zijn sneller, beter en sterker! En, nu ik dit schrijf, zijn we al weer enkele weken terug en ik merk dat ik de intensieve training ook nodig heb. Na een dag of twee niets gedaan te hebben merk ik aan alles dat ik weer moet trainen, of dat nou op de fiets, in de sportschool is, ik moet wat doen. Volgend jaar dus nog harder en dan op mijn eigen vertrouwde fiets!